Annemarie Eleveld (46) uit Bovensmilde was twee maanden voor de vermissing van Willeke Dost in 1992 nog op haar verjaardag. Nu vraagt ze in een indringende video van de Peter R. de Vries Foundation aandacht voor de cold case van haar toenmalige schoolvriendin uit Koekange.
„De vermissing van Willeke laat me nooit helemaal los”, zegt Eleveld. „Na 32 jaar verdwijnt het wel wat meer naar de achtergrond. Ik heb inmiddels een eigen, volwassen leven.”
Maar, vertelt ze, altijd blijft de gedachte aan Willeke rondwaren, vaak op onverwachte momenten. „Je leest de gekste theorieën en wordt er dan weer aan herinnerd. En soms zie ik mensen op straat lopen en dan vraag ik me af: zou Willeke er nu ongeveer zo uit kunnen zien? Vooral in het begin had ik dat heel erg, maar ook nu overkomt me dat nog wel eens.”
‘Linksaf of rechtsaf?’
Eleveld was een puber van 14 jaar toen haar 15-jarige vriendin Willeke Dost uit Koekange op 15 januari 1992 spoorloos verdween. Ze vertrok op de fiets en tot op de dag van vandaag is onduidelijk waar naartoe. Op school in Meppel kwam ze nooit aan. „Eigenlijk is er nog altijd weinig bekend”, zegt Eleveld. „Vanaf het moment dat ze oprit in Koekange af is gegaan, weten we niet eens of ze links- of rechtsaf is gegaan.”
De twee meiden kenden elkaar van de basisschool in Smilde. Willeke woonde een tijdlang in het jeugdpsychiatrisch centrum De Ruyterstee in het dorp, voordat ze verhuisde naar haar pleegouders in Koekange. Willeke werd als 1-jarig meisje wees, nadat haar ouders bij een auto-ongeluk om het leven kwamen.
Tussen de twee meiden ontstond een vriendschap, die ook na Willekes verhuizing naar een pleeggezin in Koekange standhield. In weekenden en vakanties zagen ze elkaar. Eind november 1991 vierde Eleveld nog het verjaardagsfeestje van Willeke.
‘Anders wordt ze misschien nooit gevonden’
Vanaf dinsdag is ze te zien in een video van de Peter R. de Vries Foundation, waarin ze op een beklemmende manier zwijgenden oproept om toch te praten. Wie houdt al 32 jaar zijn mond dicht over de vermissing van haar schoolvriendin? Dat vraagt Eleveld zich af. „Er moeten mensen zijn die meer weten. Als ze nu niet gevonden wordt, dan wordt ze misschien nooit gevonden.”
Het is niet de eerste keer dat geprobeerd wordt een doorbraak te forceren in deze geruchtmakende vermissingszaak, die sinds 2018 op de coldcasekalender staat.
Hoewel Annemarie Eleveld eerder haar medewerking verleende aan de podcast Het verdwenen meisje van Dagblad van het Noorden , verschijnt ze liever niet in beeld. „Ik zag het niet meteen zitten toen ik werd benaderd”, vertelt ze eerlijk. „Maar de oproepen van de Peter R. de Vries Foundation worden vaak door familie gedaan. Familie heeft Willeke nauwelijks meer, op een oude tante na. Die wilde niet. Toen kwamen ze bij mij uit.”
‘Willeke verdient het’
En dus nam Eleveld plaats voor de draaiende camera’s van de Peter R. de Vries Foundation, die wekelijks een cold case voor het voetlicht brengt. „Ik zit niet graag voor een camera. Maar ik doe dit voor het goede doel. Voor Willeke. Niet meewerken zou voelen als een gemiste kans.”
Het voelt, zegt Eleveld, „een beetje als nu of nooit”. „Nu is nog zo’n kans om een groot publiek te bereiken. Over twintig jaar is de zaak misschien wel verjaard en verdwijnt het mogelijk nog verder naar de achtergrond. Dan weet niemand meer wie Willeke was.” En dat wil ze voorkomen. „Ze verdient het dat ze gevonden wordt. Je weet het nooit, maar ik denk niet dat ze nog in leven is. Als ze gevonden wordt, dan kan ze in ieder geval op een respectvolle manier begraven worden. Bij haar ouders.”
‘Snaartje raken’
De vermissingszaak van Willeke trekt al jaren veel aandacht. Privédetectives, rechercheurs, journalisten, maar ook amateurspeurders deden koortsachtige pogingen om de mysterieuze verdwijning te ontrafelen. „Ik vraag me weleens af of iedereen van elkaar weet wat allemaal onderzocht is. Als daar meer mensen en capaciteit voor zou zijn, dan denk ik dat misschien niet alles, maar wel meer opgelost zou kunnen worden.”
Verwachtingen heeft Eleveld niet, na de teleurstelling van mislukte graafacties en zoektochten door de jaren heen. „Ik denk: zoiets speelt al zo lang dat mensen die iets weten dat ooit wel verteld zouden moeten hebben. Zoiets kun je niet 32 jaar verzwijgen, lijkt me. Maar je weet het niet. Je zult net bij iemand een snaartje raken waardoor er toch iets loskomt.”
Kelly de Vries: 'Aan de boom blijven schudden'
De video van Annemarie Eleveld over de zaak Willeke Dost is gemaakt door de Peter R. de Vries Foundation. „Bij bijna elke zaak krijgen we wel een tip binnen, met daarbij soms zeer concrete tips”, zegt directeur Kelly de Vries.
Door aandacht blijven te vragen voor de vermissing van Willeke Dost hoopt De Vries dat een dader op een gegeven moment breekt. „Door aan de boom te blijven schudden hoop je dat iemand zegt: ik moet mijn geweten laten spreken. Nabestaanden en achterblijvers krijgen bij ons het woord om zich rechtstreeks tot een dader, politie en mensen thuis te richten.”
De vermissingszaak van Willeke Dost ligt al jaren stil. In 2010 leek er een doorbraak te zijn. De pleegmoeder en pleegbroer van Willeke werden gearresteerd en er werd een zoekactie gedaan naar Willeke in het weiland achter de boerderij van haar pleegouders. De zoekactie leverde echter niets op en de pleegmoeder en pleegbroer werden weer vrijgelaten. Later volgden ook zoekacties van amateurspeurders en de politie, maar ook nu zonder resultaat.
